Η μακρά πορεία προς τις ομοσπονδιακές

εκλογές

Του Χρήστου Ν. Φίφη Ο αρχηγός της Αυστραλιανής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ΄Ανθονι Αλμπανέζε δήλωσε πρόσφατα ότι ο πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον έπαψε να κυβερνά και ήδη ασχολείται με μια πρόωρη ακήρυχτη ακόμη προεκλογική εκστρατεία. Οι εκλογές το πιθανότερο να γίνουν μέχρι τον Μάιο του 2022 αλλά θεωρητικά μπορούν να τραβήξουν και μέχρι το Νοέμβριο. Αναφέρεται το όριο του Μαΐου γιατί μέχρι τότε πρέπει να γίνουν οι εκλογές για τη μισή Γερουσία και συνήθως οι βουλευτικές και γερουσιαστικές εκλογές προτιμάται να συμπίπτουν. Η πρόωρη εκστρατεία του Σκοτ Μόρισον παίρνει σε κάθε ευκαιρία μια δραματική μορφή εκφοβισμού. ΄Οπως λέει και μια παλιά ελληνική παροικία «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Οι ηγέτες της παράταξης του Συνασπισμού προσπαθούν κάθε φορά να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους με τον ισχυρισμό ότι αυτοί αποτελούν εγγύηση της σωστής διαχείρησης της οικονομίας και αν παρ’ ελπίδα εκλεγεί το Εργατικό κόμμα η ομαλότητα που γνωρίζουμε θα ανατιναχτεί στον αέρα. ΄Οπως γράφει και ο David Crowe στην εφημερίδα Age της Μελβούρνης (16/11/2021) ο Μόρισον επανεπισκέπτεται τα παλιά προσφιλή του συνθήματα. Αναφέρθηκε στον Αλμπανέζε και είπε αν κερδίσει ο αρχηγός των Εργατικών θα ανεβάσει τα τραπεζικά επιτόκια, τις τιμές βενζίνης και τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, ενώ αυτός είναι σε θέση να τα κρατά σε χαμηλότερες τιμές. Οι ερχόμενες εκλογές είναι για το μέλλον, λέει ο Κρόου αλλά ο Μόρισον κατέρχεται σ’ αυτές με παλαιά συνθήματα του παρελθόντος, συνθήματα που τα μεταχειριζόταν ο Τζον Χάουαρντ το 2004. Στην προεκλογική εκστρατεία του 2004 ο Τζον Χάουαρντ υποσχόταν ότι η κυβέρνησή του θα κρατούσε τα επιτόκια χαμηλότερα από ό,τι θα μπορούσαν να πετύχουν οι αντίπαλοί του, μια αόριστη υπόχεση που ήταν αδύνατο να την ελέγξει κάποιος προεκλογικά, κατά πόσο θα ήταν αλήθεια, γιατί περιβαλλόταν από πολλά υποθετικά στοιχεία, π.χ. το ύψος του πληθωρισμού, δηλαδή τις αυξήσεις των τιμών που εξαρτούνται από πολλούς παράγοντες και δεν μπορούν να προβλεφτούν με ακρίβεια. Ο τότε αρχηγός των Εργατικών Μαρκ Λάθαμ αναγκάστηκε να υπογράψει μια υπόσχεση να συγκρατήσει τα επιτόκια, μια κίνηση-παγίδα που τον έφερνε κοντά στα θέματα που επιθυμούσε να συζητήσει και να προβάλει ο Τζον Χάουαρντ. Ο Σκοτ Μόρισον έσπευσε να μεταχειριστεί ακόμη και την πρώτη γραμμή του προεκλογικού λόγου του Τζον Χάουαρντ, της προεκλογικής εκστρατείας του 2004: «Ποιον εμπιστεύεστε;» Ο ΄Ανθονι Αλμπανέζε, όμως, άρπαξε γρήγορα και αντέσρεψε το σύνθημα του Μόρισον: «ποιον εμπιστεύεστε;» -δηλαδή τον Αλμπανέζε ή τον Μορισον; Να σημειώσουμε, όμως, εδώ ότι οι τιμές της βενζίνης και των επιτοκίων ήδη κινούνται προς τα επάνω, ενώ στα πράγματα βρίσκεται η κυβέρνηση Μόρισον. Οι τιμές της βενζίνης στην Καμπέρα, το Χόμπαρτ και το Περθ τις τπρώτεςς εβδομάδες του Νοεμβρίου κυμαίνονται στο $1,70 το λίτρο και στη Μελβούρνη η μέση τιμή σε πολλά βεντζινάδικα έχει φτάσει το $1.65 με ανωδικές τάσεις. Ο προεκλογικός πυρετός των ακήρυχτων ακόμη εκλογών έχει οδηγήσει τον Σκοτ Μόρισον, γράφει ο Tony Wright σε απελπιστική κατάσταση (The Age,13/11/20210). Δεν εξηγείται αλλιώς, γράφει, το ότι ενώ μιλούσε σε δημοσιογράφους για τις γνωστές κατηγορίες του Γάλλου προέδρου Μακρόν που εμφάνιζαν τον Αυστραλό πρωθυπουργό ως «ψεύτη», ο Μόρισον να φεύγει από το θέμα αυτό και να κατηγορεί τον εκλογικό του αντίπαλο ΄Ανθονι Αλμπανέζε, κατά κάποιο τρόπο ως «προδότη», γιατί είναι έτοιμος να συμπαραταχτεί με την Κίνα για να κερδίσει πολιτικούς πόντους εναντίον του. ΄Ολα αυτά τη στιγμή που κανένας δεν ρώτησε τον Μόρισον περί Αλμπανέζε και Κίνας και ο Αλμπανέζε δεν είχε κάνει κάποια παρόμοια δήλωση. Πιθανόν, γράφει, το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν άρχισε να έχει κάποιο διάλογο με τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τσινπίνγκ για συνεργασία σχετικά με την κλιματική αλλαγή να έχει οδηγήσει τον Μόρισον εκτός εαυτού, όταν διαπιστώνει ότι μετά τη Σύνοδο της Γλασκώβης για την κλιματική αλλαγή, ενώ ήταν απομονωμένος, τώρα να αισθάνεται αυτή την απομόνωση περισσότερο εκτεταμένη και καταθλιπτική. Δεν είναι άσχετη και η στροφή 180 μοιρών του Πρωθυπουργού, όσον αφορά την εισαγωγή και χρήση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Ο κ. Μόρισον παρουσιάζεται τώρα ως υποστηρικτής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που συμβάλλουν στη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων ενώ στις ομοσπονδιακές εκλογές πριν τρία χρόνια διαλαούσε σε όλους τους τόνους ότι η εφαρμογή μιας τέτοιας ιδέας θα αφαιρούσε από τους κατοίκους των πόλεων τη χαρά μιας οικογενειακής εκδρομής με το αυτοκίνητο το Σαββατοκύριακο. Γιατί αυτό δεν μπορούσε να γίνει με το ηλεκτρικό αυτοκίνητο του οικογενειάρχη δεν το εξηγούσε αλλά ο εκφοβισμός φαίνεται να έπιασε γιατί στις εκλογές κατάφερε την πλειοψηφία δύο εδρών. ΄Οταν ρωτήθηκε πως εξηγεί αυτή την ξαφνική του αλλαγή και εισχώρησή του στους υποστηριχτές της τεχνολογίας και χρήσης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων απάντησε ότι αυτός πάντοτε ήταν υποστηριχτής του ηλεκτρικού αυτοκινήτου αλλά τότε μιλούσε εναντίον μιας πρότασης του τότε αρχηγού των Εργατικών Μπιλ Σιόρτεν που έλεγε ότι μέχρι το 2030 ένα μεγάλο μέρος των κυκλοφορούντων αυτοκινήτων θα κινούνται με ηλεκτρικές μπαταρίες. Αυτό, κατά τον Μόρισον, ήταν σαν ο Σιόρτεν να υπαγόρευε στους Αυστραλούς τι έπρεπε να κάνουν. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Μακρόν, σχολιάζει ο Τόνι Ράιτ, να παρατηρήσει ότι τέτοιες εξηγήσεις περιέχουν «ψέματα». Τελευταία σημειώθηκαν οι διαδηλώσεις στη Μελβούρνη μπροστά από το Κοινοβούλιο της Βικτόριας. Οι διαδηλωτές είναι φανατικοί αντιεμβολιαστές που διαδηλώνουν εναντίον του εμβολιασμού και των περιοριστικών μέτρων του εγκλεισμού και δείχνουν με την επίδειξη μιας αγχόνης τις άγριες διαθέσεις τους προς τον πολιτειακό πρωθυπουργό Ντάνιελ ΄Αντριους. ΄Ολα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που περισσότεροι από το 90% των κατοίκων της Βικτόριας έχουν εμβολιαστεί, τα περιοριστικά μέτρα έχουν δραστικά χαλαρώσει και η κατάσταση έχει επανέλθει στην καθημερινή κανονικότητα. Οι περισσότεροι διαδηλωτές φαίνεται να πρόσκεινται στα κόμματα του Συνασπισμού ή σε ακροδεξιές οργανώσεις ή στο κόμμα του δισεκατομμυριούχου Κλάιβ Πάλμερ “United Australia Party” που είναι πολιτικό κόμμα εναντίον των εμβολιασμών και που συχνά πυκνά πλημμυρίζει τις εφημερίδες των μεγαλοπόλεων με διαφημίσεις κατά των άλλων κομμάτων και των υποστηρικτών λήψης μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής. Στις διαδηλώσεις της Μελβούρνης συμμετείχαν φιλελεύθεροι βουλευτές και ο Γράιγκ Κέλλι, κοινοβουλευτικός αρχηγός του κόμματος του Πάλμερ. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι ο Σκοτ Μόρισον άρχισε να μιλά κατά των μέτρων εγκλεισμού, να εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τους διαδηλωτές και να μεταχειρίζεται μια διπλή γλώσσα. Από τη μια συγχαίρει την κυβέρνησή του που πήρε μέτρα για τον εμβολιασμό των Αυστραλών και την προστασία της δημόσιας υγείας και από την άλλη δηλώνει ότι κατανοεί την αγανάκτηση των διαδηλωτών και είναα καιρός οι κυβερνήσεις (οι πολιτειακές) να αφήσουν τους Αυστραλούς ήσυχους και να μην τους λένε τι να κάνουν. Με αυτό τον τρόπο ο Μόρισον κλείνει το μάτι στους διαδηλωτές και τους φίλους τους, που οι περισσότεροι είναι οπαδοί του κόμματος του Πάλμερ, να δώσουν τις δεύτερες προτιμήσεις τους στον Συνασπισμό ώστε να επανεκλεγεί. Δηλαδή προσπαθεί να φανεί κατά το λεγόμενο «και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα». Ο Μόρισον είναι οπαδός της μικράς κυβέρνησης, δηλαδή οι κυβερνήσεις να αναμειγνύονται όσο το δυνατόν λιγότερο με την οικονομία και τις υποθέσεις των πολιτών. Η γραμμή αυτή έχει επισύρει κριτική εναντίον του ότι αποφεύγει να αναλαμβάνει ευθύνες και να προσφέρει ηγεσία στα προβλήματα της χώρας. Το προεκλογικό κλίμα άρχισε από καιρό αλλά η επίσημη προεκλογική εκστρατεία φαίνεται ότι θ’ αργήσει ακόμη να ανακοινωθεί. Το αβέβαιο αυτό προεκλογικό κλίμα θα συνεχιστεί κατά την περίοδο των εορτών και για τους πρώτους μερικούς μήνες του 2022. Στο διάστημα αυτό ο κ. Μόρισον θα προσπαθεί να δοκιμάζει τα νερά, να εκμεταλλευτεί πιθανά λάθη τακτικής της ηγεσίας των Εργατικών και να προβάλει τον εκφοβισμό ή τον μπαμπούλα μιας πιθανής νίκης του Εργατικού κόμματος. Ωστόσο, το θέμα είναι πώς θα αντιδράσει και πώς θα χειριστεί τα ζητήματα η σημερινή αντιπολίτευση που φιλοδοξεί να είναι η επόμενη κυβέρνηση. (Ο Δρ Χρήστος Ν. Φίφης είναι συγγραφέας/ ερευνητής. Το τελεταίο του βιβλίο είναι ένα θεατρικό έργο «Το σπίτι της Βασίλως», έκδοση Ζαχαρόπουλου, Αθήνα, 2021)

Παροικιακό Βήμα Adelaide, South Australia